συνέμπνους

-ουν και -οος, -οον, Μ [συνεμπνέω]

αυτός που εμπνεύσθηκε κάτι μαζί, συμμέτοχος («ὦ συνεργοὶ καὶ συνέμπνοοι φίλαι», Νικήτ. Ευγ.).